Het Weeshuis

Carolien Brouwer

Vrijdags werk ik normaliter niet, dus heb ik me voorgenomen om wekelijks een bezoek te brengen aan het weeshuis van The People Improvement Organisation (=PIO). Het weeshuis en de scholen van PIO liggen direct aan de vuilnisbelt in Phnom Penh. Aan de andere kant ligt een sloppenwijk waar veel families wonen en waarvan de kinderen naar de PIO scholen gaan. Somaly is een leerling uit mijn klas, die met 30 andere kinderen in het weeshuis verblijft. Ik hoorde van Aster dat Somaly buiten schooltijd helaas weinig anders ziet dan het weeshuis en de vuilnisbelt. Een goede reden om eens een kijkje te nemen en me verder op de hoogte te stellen van de leefomstandigheden daar.

Het is een kwartier rijden met de tuk-tuk vanaf ons appartement om bij het weeshuis te komen. Als ik aankom staan de kinderen op mij te wachten. Somaly straalt helemaal als ik binnen kom. Ik kan zien dat ze trots is op het bezoek van haar lerares! Ze komt op me afgelopen, geeft een dikke knuffel en overhandigt een prachtige tekening die ze zelf gemaakt heeft. De tekening is schitterend, ik merk dat ze er veel tijd aan besteed heeft. Somaly is het tekentalent van PIO, ze heeft o.a. de muren van het weeshuis opgevrolijkt met haar tekeningen. Als ik een foto van haar muurschilderingen wil maken, schieten ineens allemaal kleine hoofdjes voor de camera. De kinderen willen allemaal op de foto en roepen voordurend: “Teacher, me picture?!” Als ik de gemaakte foto’s laat zien, hebben ze ongelofelijk veel lol met elkaar! Ik beloof de kinderen dat ik snel terugkom en voor iedereen een foto zal meenemen. Daar zijn ze blij mee, ze hebben namelijk geen foto’s thuis waar ze zelf op voorkomen. Klik hier voor meer foto’s die ik heb gemaakt in het weeshuis.

Dan krijg ik een rondleiding van de bewoners. De jongens laten me enthousiast de woon- en slaapruimte zien. Ze slapen op een hardhouten ondergrond, allemaal netjes naast elkaar. De matrassen zijn van een slechte kwaliteit en het ontbreekt sommige kinderen aan dekens. Boven op zolder slapen de meisjes, ook zij laten me vol trots hun slaapplaats zien. Somaly is het avondeten aan het klaarmaken, een grote pot met witte rijst. Ik zie dat ze nauwelijks eigen bezittingen hebben. Op de vraag of de jongens een voetbal hebben wordt schuchter geantwoord. Slechts één voetbal is aanwezig. Ik beloof ze dat ik volgende week nog een voetbal zal meenemen.

Als de rondleiding erop zit, geef ik aan dat ik nog een bezoekje wil brengen aan de sloppenwijk naast het weeshuis. Veel PIO kinderen wonen daar met hun familie onder moeilijke omstandigheden. Een beschermend dak boven je hoofd lijkt in eens niet meer zo vanzelfsprekend!