Eerste Workshopdag

Carolien Brouwer

Ik was toch best even nerveus omdat ik les ga geven in iets wat nieuw voor mij is. Maar als je in het diepe springt leer je het snelst zwemmen. Dus ik dat doe ik dan ook. Om 13.00 uur is de start van de eerste workshop een feit!

De workshop bestaat uit negen meisjes met een leeftijd rond ca. 16 jaar. Ze zijn schattig en bijzonder leer- en nieuwsgierig! Een van hen komt uit het weeshuis, de overige meisjes hebben nog ouders. Ze delen dezelfde achtergrond als kind uit een kansarm gezin.

Tijdens mijn bezoeken aan de scholen van de People Improvement Organisation merkte ik dat het heel normaal is dat de leraar bij binnenkomst door alle kinderen in koor wordt begroet. Bij binnenkomst op de eerste dag van de workshop krijg ik dan ook een klassikaal onthaal. Ik moet even aan wennen aan deze manier van goedemiddag zeggen, maar het is een warm welkom.

Ik merk dat ik nog wat gespannen ben, maar laat dat tegenover de leerlingen natuurlijk niet merken. Ik leg ze in het Engels uit wat het we in de komende weken gaan doen en hoe het programma gaat verlopen. De kennis van de Engelse taal bij de leerlingen ligt op een laag niveau en dat baart me een beetje zorgen. Ik ben benieuwd of ze mij zullen begrijpen en of de aanwezigheid van een tolk daadwerkelijk een verschil kan uitmaken tijdens de lessen. We beginnen met ons eerste ontwerp en ik heb de indruk dat de meisjes bijzonder enthousiast zijn om te starten met de sieraden workshop.

Om de leerlingen gemotiveerd te houden heb ik wat muziek meegebracht, koekjes en wat te drinken . Ik merk dat ze niet vaak getrakteerd worden op koekjes en chocomel. Ze zijn echt gefixeerd op de lekkernij en genieten zichtbaar wanneer ze de koekjes opeten. Ook de chocomel valt in goede aarde en verdwijnt snel achter in de keel.

Aan het einde van de allereerste lesdag heeft iedereen zijn eerste ontwerp klaar! De meisjes kijken trots naar de gemaakte halskettingen. De resultaten mogen er zijn en bieden een positief uitzicht op de toekomstige collectie! We ruimen met z’n allen de kralen op en om 16.00 uur beëindigen we de les. Ik loop tevreden naar buiten waar mijn tuk-tuk driver al op me staat te wachten. Terwijl ik wegrij kijk ik nog even om.....alles is goed gegaan. De kop is eraf!