De Bezichtiging

Carolien Brouwer

We stappen in de auto, want de scholen liggen aan de rand van de stad naast de vuilnisbelt van Phnom Penh. Als we de straat van de school inrijden zie ik de grote vuilnisbelt liggen en mensen die hun 'kostje' bij elkaar scharrellen. Aster legt uit dat deze mensen vuilnis verzamelen dat gerecycled kan worden en hiermee hun brood verdienen. Ze geeft aan dat alle kinderen op school op deze vuilnisbuilt hebben gewerkt. Helaas wonen en werken veel van hun ouders nog steeds op de vuilnisbelt.

PIO probeert zoveel mogelijk kinderen naar school te krijgen in ruil voor een zak rijst waarvan de familie ook kan profiteren. Toch weerhoudt dit de ouders er niet van om op de vuilnisbelt te blijven werken. Als we bij de eeste school aankomen, ben ik geschokt. Nu moet ik zeggen dat ik toch het een en ander in mijn leven heb meegemaakt, maar dit maakt toch echt een heftige indruk op me! De school bestaat uit een paar muren, om de muren heen wonen nog families in een onvoorstelbare armoede. Het ergste is dat deze school pal naast de vuilnisbuilt ligt. Links en rechtst torenen hoge bergen van vuilnis boven de schoolmuren uit. Overal waar ik me voeten plaats ligt nog vuilnis, voornamelijk heel veel plastic.

Er wordt les gegeven in vier klassen met ca. 65 kinderen in diverse leeftijds groepen. Als wij binnenkomen zijn de kinderen afgeleid. De peuters komen nieuwgierig op me afgerend en vragen me in het Engels wat mijn naam is. Ik ben ontroerd! Zulke lieve koppies en glimmende kraaloogjes levend onder deze omstandigheden, ik kan het niet vatten.

Nadat ik de klassen heb bezocht, rijden we verder naar de volgende school.
Deze ligt aan de andere kant van de vuilnisbelt en is groter, ca. 90 leerlingen. De omstandigheden zijn hetzelfde. De kinderen hebben school pause en ze spelen tussen de vuilnis. Ook hier komen de kinderen nieuwsgierig op me afgelopen. Verschillende gevoelens bekruipen me; een gevoel van machteloosheid, ik zie dat hier zo onzettend veel gedaan moet worden worden; een gevoel van onrechtvaardigheid; en een gevoel van aanpakken, wanneer kan ik beginnen, ik wil nu wat voor ze doen!. Ik zie en kapotte voetbal liggen en besef dat het zelfs aan goed speelgoed moet ontbreken!

Even verderop bezoeken wij het weeshuis. Afgesloten met zware metalen hekken om inbraak en diefstal te voorkomen. De stank rondom het weeshuis is bijna niet te verdragen. Als ik binnen kom zie een grote zaal, primitief maar functioneel ingericht, waar de kinderen op de grond kunnen eten. Boven bevindt zich een de slaapruimte voor de meisjes, beneden voor de jongens. Ze slapen op de harde grond bedekt met vieze dekens of matrassen. Als we terug lopen komt een klein meisje op me afgerend met een glunderend gezicht en drukt me een papiertje in de hand. Het is een tekening van een meisje met een bloemetje in haar hand.....

We rijden terug naar het kantoor van PIO. Er heerst stilte in de auto. Iedereen is met zijn eigen gedachten bezig en met de verwerking van alle indrukken. Als we aankomen bij het kantoor maken Aster en ik een afspraak voor de volgende dag om concreet onze plannen verder te bespreken.